Stare portowe miasto z nie zaprzeczalnym klimatem. Prawdziwe. Nie wymuskane. Nie mekka dla turystów, nie oaza wypoczynku, żadne inne z podobnych ofert dostępnych w pierwszym lepszym biurze podróży. Zaskoczyło mnie swoją naturalnoscią. Wręcz naturalizmem, szczególnie w zakamarkach gdzie nie zagląda typowy zwiedzacz deptakowy. Tu czuć oddech stuleci, niezmienny, niezniszczalny, nie zauważający atakujących zewsząd zmiany nowoczesnosci.
Wąskie uliczki. Kamienice stojące między sobą na wyciągnięcie reki, to znana od dawien dawna metoda na zapewnienie tak pożądanego przez południowców cienia. W te zakamarki słońce nie ma szans zajrzeć o żadnej porze dnia. Ta atmosfera stwarza szczególne warunki do rozwoju specyficznych dzialalnosci handlowo-uslugowych, nie konicznie idących w parze z prawem i poszanowaniem własnosci. Czesto mówi się o tym, że portowa dzielnica Genui jest niebezpieczna.
Wąsko, ciasno, poprzymykane okiennice, porozwieszane pomiędzy oknami pranie. Spacer tymi zakamarkami pozostawia niezapomniane wrażenia. Takie obrazki można zobaczyć w wielu miastach południa, jednak Genua jest dla mnie w pewnym sensie wyjątkowa. Być może wyjątkowosć polega na tym, że miasto obejmuje rozlegly teren i wszystkie inne miejsca niż okolice portu nie dają nawet cienia przypuszczeń, że najstrarsza część miasta stanowi sama w sobie tak duży skarb. Polecam ;-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz